મને ડંખે....

તુજ વિરહની વેદના મને ડંખે.
તુજ યાદની સંવેદના મને ડંખે.

પ્રેમનું ગણીત, દિલનો દાખલો,
આ આંસુના સરવાળા મને ડંખે.

ઉંઘની બાદબાકી, ગમનો ગુણાકાર,
આ ભાવનાના ભાગાકાર મને ડંખે.

પુનમની રાત, છે મિલન યાદ?
આ અમાસની એકલતા મને ડંખે.

આંખમા આવ્યા, દિલમાં સમાવ્યા,
એ સપનના કટકા મને ડંખે.

=:=:=: સપન :=:=:=
તા. ૩૧.૦૫.૨૦૦૮

ચાલતાં ચાલતાં ભર રસ્તે....

ચાલતાં ચાલતાં ભર રસ્તે કોઇ મળી ગયુ હતું.
અચાનક આ દિલમાં કોઈ સમાઈ ગયુ હતું.

ઝુકેલી આંખોનું આ દિલ કાયર થઈ ગયુ હતું.
નજર થી નજર મળી આ દિલ ઘાયલ થઈ ગયુ હતું.

પહેલા મિલનમાં જ એને પણ પ્રેમ થઈ ગયો હતો.
ઈશારામાં એકરાર થયો, આ દિલ ઝુમી ગયુ હતું.

એક નાનકડી વાતે એ રીસાઈ ગયો હતો.
વિરહના ડરથી આ દિલ ગભરાઈ ગયુ હતું.

રાહ જોતી રહી અશ્રુભીની આંખો,
એ ના આવ્યો ને આ સપન પુરૂ થઈ ગયુ હતું.

=:=:= સપન =:=:=
તા. ૩૧.૦૫.૨૦૦૮

હ્રદય નાં ભાવો ને શબ્દ આપવાનો પ્રયાસ ઘણો કર્યો
પણ શબ્દો ની મયા જાળમાં અટવાઈ ને હું રહી ગયો.

કયા ભાવ ને આપું કયો શબ્દ? એ શોધતો રહ્યો
ત્યાં તો ખુદ કવિતાએ તેનો હલ કરી આપ્યો

ઉગતા સુરજ સાથે મનમાં પ્રગટે છે ભક્તિ
રંગ પ્રાર્થનાનો એમાં એણે ભરી આપ્યો

માની આંખો એ નિહાળ્યો ચહેરો મારો
મમતાનો અર્થ એણે કરી આપ્યો

પપ્પા મને પ્રેમથી ભેટ્યા જ્યારે
પીતા નો મર્મ એણે મને સમજાવી આપ્યો

કર્યા જ્યારે દાદા દાદીની તસ્વીરને વંદન
"વિવેક"નો અર્થ એણે મને પમાડી આપ્યો

મિત્રો સાથે જ્યારે મે દિવસ ગુજાર્યો
દોસ્તીનો દિદાર એણે કરાવી આપ્યો

સમી સાંજે ફરતો રહ્યો એ રમણી સાથે
પ્રેમનો સાર એમા એણે સુણાવી આપ્યો

બસ થાકી ગયો અને ઘરે પહોંચ્યો ત્યારે
બહેનના ટહુકાએ એ થાક ઉતારી આપ્યો

પલંગમા પડ્યો પડ્યો રાહ જોઈ નિંદરની
ત્યાં "સપન" નો સ્વાદ ચખાડી આપ્યો

=:=:=: સપન :=:=:=

કાવ્ય બીજ : વિવેક નાણાવટી